อิทธิบาท 4
ลุงเพียร : ใฝ่ดี..เอ็งยังจำที่มาของชื่อของลุงได้หรือเปล่า
ใฝ่ดี : จำได้ซิครับลุง ชื่อเรามาจากคำสอนของพระพุทธเจ้าเหมือนกัน
ลุงเพียร : ใช่แล้วละ คำสอนของพระพุทธเจ้า คำสอนของแม่ของลุงที่ลุงจำได้ ไม่มีวันลืม คำสอนที่ทำให้ใครหลายๆ คนประสบความสำเร็จมาแล้วนับไม่ถ้วน ว่าแต่จำได้จริงหรือเปล่า
ใฝ่ดี : ชื่อของลุงก็มาจากคำว่า …จิตตะ นามสกุล .วิริยะ..ชื่อเล่นชื่อ เพียร
ส่วนชื่อของผมก็มาจากคำว่า ชื่อ วิมังสา นามสกุล ฉันทะ ชื่อเล่นชื่อ ใฝ่ดี ครับ
ลุงเพียร : ก่อนลุงจะไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว ลุงอยากจะขอให้เอ็งจงจำคำนี้ไว้และนำไปปฎิบัติตาม แล้วชีวิตจะดีขึ้นมากจริงๆ
ใฝ่ดี : แน่นอนครับลุง ผมจะจำคำสอนของลุงไว้ครับ
ลุงเพียร : แม่ลุงสอนลุงเสมอว่า เกิดเป็นคนต้องมีอิทธิบาท 4 อัน
- ฉันทะ ความรักใคร่ในสิ่งนั้น ความพอใจ รักในสิ่งที่ตนมีสิ่งที่ตนทำ พอใจในฐานะหน้าที่
- วิริยะ ความพากเพียร ใฝ่รู้ในสิ่งนั้น การกระทำที่ติดต่อกัน ไม่ขาดตอน เป็นระยะยาว จนประสบความสำเร็จ คำนี้มีความหมายของ ความกล้าหาญเจืออยู่ด้วยส่วนหนึ่ง
- จิตตะ หมายถึง การเอาใจใส่ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น การรับผิดชอบในหน้าที่ ไม่ทอดทิ้งสิ่งนั้นไปจากความรู้สึกของตัว ทำสิ่งซึ่งเป็นวัตถุประสงค์นั้นให้เด่นชัด อยู่ในใจเสมอ คำนี้รวมความหมายของคำว่า สมาธิ อยู่ด้วยอย่างเต็มที่
- วิมังสา หมายถึง การพินิจวิเคราะห์และทำความเข้าใจความสอดส่องในเหตุและผล แห่งความสำเร็จเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ ให้ลึกซึ่งยิ่งๆ ขึ้นไปตลอดเวลา คำนี้ รวมความหมายของคำว่าปัญญา ไว้อย่างเต็มที่
ใฝ่ดี : ขอบพระคุณลุงมากๆ ครับที่สอนผมมาตลอดทั้งเรื่องการลงทุนและการใช้ชีวิต ขอบคุณลุงจริงๆ ครับ
ลุงเพียร : ลุงเลือกคนไม่ผิดจริงๆ เลือกที่จะสอนเด็กดีอย่างเอ็ง จำไว้น่ะเด็กชายใฝ่ดี เหมือนที่เธอมาอยู่ที่โรงเรียนสอนเล่นหุ้นแห่งนี้ที่มีอาจารย์ผู้ที่มีความรู้และมากประสบการณ์มาสอน นำเอาความรู้มาให้ แต่ถ้าหากว่าเรานั้นขาดคุณสมบัติทั้งสี่ข้อนี้ไป มันคงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเข้ามาอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ เพราะคนที่ขาดอิทธิบาทสี่ ไม่มีทางที่จะประสบความสำเร็จได้ ต้องตั้งใจเรียน ศึกษาค้นคว้าเป็นประจำ ทำทุกวันทำมันจนชิน หรือเรียกว่าเป็นชีวิตประจำวันของเราเลยก็ได้ วันนี้ลุงมีข้อความอีกข้อความหนึ่งที่อยากจะให้เก็บไว้และอ่านมันทุกวัน อ่านทุกวันดีทุกวัน อะลุงให้
ใฝ่ดี : ขอบคุณมากครับลุง แต่เอ๊ะ เมื่อกี้ลุงบอกว่าลุงจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ลุงจะไปไหนเหรอครับ
ลุงเพียร : เอาเป็นว่าเมื่อถึงเวลานั้น ลุงจะไปบอกใฝ่ดีด้วยตัวเองเลยละกันนะ ตอนนี้ไปเรียนได้แล้ว
ใฝ่ดี : อะไรของลุง บอกเลยไม่ได้เหรอครับ ต้องมีให้ลุ้นกันอีก
ลุงเพียร : ไม่ได้…ไป ไป ไปเรียนได้แล้ว